Kuźnia
Kuźnia z Kamiennika z połowy. XVIII wieku
Obiekt zrekonstruowany , na planie małego prostokąta. Konstrukcja mieszana- częściowo węgłowa z bali drewnianych i częściowo murowana z czerwonej cegły. Dach dwuspadowy kryty dachówką. wejście w ścianie licowej. Budynek kuźni nękały liczne pożary. Po 1842 roku ustawodawstwo pruskie zakazywało budowy z drewna takich obiektów jak również krycia dachu trzciną. Wewnątrz palenisko kowalskie. Miech skórzany usytuowany dość nietypowo- na platforemce tworzącej rodzaj stropu. dmuchane miechem powietrze do paleniska doprowadzane jest metalową rurą. Wnętrze wyposażono w narzędzia kowalskie , urządzenia oraz finalne wytwory. Otoczenie zewnętrzne to m.in. klatka do kucia koni, urządzenia do montowania kół, narzędzia rolnicze do uprawy.
Kuźnia ta znajduje się obecnie w skansenie w Osieku. W późniejszych latach na jej miejscu wybudowano murowaną kuźnię, która należała do Wrzeszczyńskich. Od kilku lat , po śmierci Pana Władysława Wrzeszczyńskiego, kuźnia jest nieczynna, a wieś straciła ostatniego kowala.
Założycielami drugiej kuźni byli Wolframowie i powstała ona mniej więcej w tym samym czasie co młyn i tartak . Była to kuźnia przyzakładowa. Postawiono ją na półwyspie powstałym z wywożenia szlaki odlewni metali.
